Hoeckse dinsdag
Lijkt nog steeds niet helemaal te passen in het nieuwe ritme van de wintertijd in het weidse Hoeckse waar licht en donker zijn verschoven. Waardoor we of op tijd of veel te laat op ons werk zijn omdat in het donker aankomen en vertrekken. Is het gevoel van tijd een beetje van streek waardoor je in de morgen extra fit bent en aan het einde van de middag het liefs wil gaan slapen. Hierdoor ontstaan grote verschillen in de motivatie gedurende de dag die daardoor vlugger opstart dan normaal. Maar waar er halverwege de middag toch sprake is van wat sleet waarom het tegen het einde een volbrachte taak lijkt. Hierdoor lijkt iedereen op tijd te willen vertrekken naar huis en worden zaken opgelost of doorgezet naar de volgende dag. In het donker wordt daarna de reis naar huis aangevangen om te proberen op tijd te zijn voor het eten. Maar daarvoor moeten dan wel een aantal hindernissen worden genomen die de ene dag zorgen voor vertraging en de andere dag niet. Het is dus elke avond weer een loterij waarvan de uitslag niet bekend is. Maar waar we een ding zeker van weten en dat is dat de kans dat we er beter van worden maar marginaal is. De kans dat we dus het eten nog warm op ons bord krijgen is klein en lijkt met de wintertijd alleen maar kleiner te worden. Het is nu eenmaal zo dat er minder wordt doorgereden tijdens het donker en er meer op de rem wordt gestaan dan overdag. Ook lijkt het of iedereen door het uurtje later er wat korter opzit waardoor een aanrijding in een paar centimeter kan zitten. Iets wat normaal in het weidse van het Hoeckse als onbeduiden en marginaal zou worden gezien. Maar in het donker van de wintertijd net het verschil tussen een warme en een koude maaltijd in het Hoeckse.