Hoeckse donderdag
Is met een nat begin een dag die niet veel anders lijkt dan anders tot ik door het Hoeckse onderweg ben en weer extra tijd nodige heb. Die extra tijd gaat dan wel zitten in het aansluiten in een rijtje dat zich langzaam door het weidse landschap beweegt. Alleen lijkt er vandaag geen einde aan het rijtje te komen waardoor het meer doorschuiven wordt dan doorrijden. Als je daarbij ook nog eens het feit optelt dat de regen zijn best doet om je het zicht te ontnemen. Dan is deze morgen al aan het begin mis gegaan in het Hoeckse waar we geduldig en beschaaft wachten op wat komen gaat. En dan te bedenken dat het vijfzestig jaar geleden ook net zo’n dag moet zijn geweest. Die alleen met veel water zorgde dat niet iedereen meer veilig in zijn eigenhuis was. De dag die we ons vandaag niet meer voorkunnen stellen begon met veel regen en een springvloed op de dag ervoor en resulteerde in de tweede ramp waarbij het water een hoofdrol speelde. Niet dat we de eerste keer er veel beter af waren in het Hoeckse maar uiteindelijk waren er plaatsen die er slechter aan toe waren. Gelukkig kwam de hulp wel vlug opgang alleen voor sommige was elke vorm van hulp vanaf het begin te laat. Iets waar we nu niet meer heel veel stil staan omdat er nu een generatie overheen is in het Hoeckse waar de dijken inmiddels steeds hoger werden. Maar dat we met deze hoogte op hoogte zijn is nooit zeker dus een punt van aandacht ook vijfenzestig jaar later. Nu maar hopen dat we deze aandacht vast kunnen houden ook als er de komende jaren niets gebeurt in het Hoeckse. Want ook al lijken we te drijven en niet gauw zullen zinken. Het Hoeckse kan altijd meer water hebben als haar bewoners die nu eenmaal van droge voeten houden.