Hoeckse woensdag
Op een woensdag zoals als deze in het Hoeckse is er weinig aan te merken echter zoals altijd niets is perfect. Er is eigenlijk altijd wel iets en iets is in eerste instantie niet te benoemen. Maar het zorgt ervoor dat iets wat perfect leek verandert in iets waar eigenlijk van alles aan gaat mankeren en de kleine dingen zorgen ervoor dat dan frictie ontstaat. Dit opzicht is dan weer verantwoordelijk voor een gevoel dat je niet meer kwijt raakt en je achtervolgd tot in de vroege volgende morgen. Dat er vandaag weer een dag aankomt in het Hoeckse , die overvloeit met bloeiweer en heuse uitzichten. Daar zal niemand in het Hoeckse nu nog aan twijfelen echter de vraag die rijst. Is deze overvloed soms ook de oorzaak die kan zorgen voor het gevoeld van twijfel het voorportaal van de niets is perfect stelling. Dit alles gezegd te hebben kan ik zeggen de oorzaak van deze voorgaande opsomming is terug te voeren op een gebeurtenis van deze morgen. Waar ik in de vroege uurtje werd getrakteerd op een parade van dames op leeftijd die gekleed in een ooit heel modieuze bikini de dijk overstaken om wat baantjes te gaan trekken in het buitenwater. Dit schouwspel vond plaats tegen de achtergrond van een opkomende zon in het ochtend douw van het Hoeckse. De dames waren gekleed in een seventies print bikini waarvan de broek en het bovenstuk zo groot waren dat je bijna kon spreken van een Badkini. Daar de dames op leeftijd de gang er niet echt in hadden zitten had ik tijd genoeg om het een en ander in me op te nemen. Echter eenmaal op het werk aangekomen is het uitzicht waar ik gisteren zo van kon genieten nu heel anders. Op een of andere manier stel ik me nu voor hoe het er over een paar jaar uit zal zien. En daar zit nu precies de frictie die deze perfecte dag tot een doordeweekse dag maakt. Je gaat twijfelen of wat je ziet, wel werkelijk is wat je zou willen zien. Hierdoor is het mooie er een beetje af en kijk je eerder om dan na.