Hoeckse vrijdag
Is behalve de laatste dag van de week maar ook de dag voor ons laatste lange weekeinde dat ons geen extra dag kost in het Hoeckse. Voor de volgende verplichte vrije dagen moeten we wachten tot december in het Hoeckse en dat is best lang. Eigenlijk weten we niet of we al die tijd door kunnen werken zonder een dag vrij in het Hoeckse. Daarbij komt dat het altijd bereikbaar zijn inmiddels ook voor wat stress begint te zorgen in het Hoeckse. Gelukkig lijkt onze wetgevers hier een stokje voor te gaan steken voor de toekomst in het Hoeckse. Daarbij wordt er vastgelegd wanneer we wel en niet bereikbaar zijn voor onze bazen in het Hoeckse. Een opluchting voor de een en een teleurstelling voor de ander die graag wil pochen met zijn baas in zijn adres boek in het Hoeckse. Voor mij is het nog even wel een puntje waar ik goed over wil nadenken voor ik ga tekenen voor bereikbaarheid in het Hoeckse. Immers wil ik best bereikbaar zijn maar soms gewoon even niet en dan ook voor de baas in het Hoeckse. Zeker niet als de telefoon niet een onderdeel is van de dingen die mij ter beschikking zijn gesteld in het Hoeckse. Het is ook een onderdeel van het verhaal over een jongeman die de polder red door zijn vinger in de dijk te stoppen in het Hoeckse. Hij zou om het gat dicht te houden zijn vinger af moeten staan aan de dijk maar daarmee een vinger verliezen in het Hoeckse. Vervolgens zou de jongeman in zijn werk hinder kunnen ondervinden van het afstaan van zijn vinger in het Hoeckse. Hiermee was de polder gered maar zou de jongeman nooit meer volledig zijn werk hervatten in het Hoeckse. Wat hem dus voor een moreel dilemma stelt nog voordat hij een besluit kan nemen over zijn vinger in het Hoeckse.