Hoeckse zaterdag
Is dan eigenlijk het goede van twee kwade in het Hoeckse waar we op kerstavond terug kijken op het afgelopen jaar. Waarin eens te meer bleek dat je alleen familie kan kiezen en de rest in je schoot geworpen krijgt. En dat ik nogmaals heb gezien hoe sommige over lijken gaan om hun eigen zin door te kunnen drukken. Hoe terminaal zieken onder druk worden gezet door aangetrouwde familie om maar geen lang ziekbed te hebben. En soms zijn ze zelfs instaat om zelf de behandelend arts te overtuigen van hun gelijk. Dezelfde mensen die al jaren hun plan hebben uitgestippeld en soms wel erg veel op een zwarte weduwe lijken. Zij scheuren families uit elkaar en hebben soms de halve inboedel reeds toegeëigend en verhuisd voor overlijden. Maar op kerstavond zullen zij er alles aan doen om de wereld te doen geloven hoe goed ze zijn. Om dan net voor het nieuwe jaar als dame van lichte zeden hun verjaardag te vieren en nieuwe slachtoffers in haar val te loken. Terwijl anderen er nooit zijn om verantwoording af te leggen voor hun daden en de pijn die ze veroorzaken. Ja kerstavond zou een avond moeten zijn waar we niet verbitterd moeten zijn. Een avond die ons moet voorbereiden op de komst van een kindje dat alles opnieuw in perspectief moet plaatsen. Niet iets wat makkelijk is voor een volwassenen laat staan voor een klein kindje dat onbezonnen aan zijn taak moet beginnen. Maar ook dit kindje is onderdeel van discussie zelf nog voor de start van zijn leven nu het kerstfeest onderdruk staat. Want het kerstfeest zou anderen te kort doen omdat zijn niet kunnen leven met dat verhaal. Het verhaal van een klein kindje wat wordt geboren met een taak de taak om mensen samen te brengen. En dus niet om mensen te verdelen in groepen waarin tegenstellingen de hoofdrol lijken te vervullen.