Hoeckse dinsdag
En omdat we inmiddels weer gewent zijn om s’morgens iets vroeger op weg te gaan zien we niet eens meer dat we in een rijtje staan in het Hoeckse. Zeker nu de laaghangende bewolking ook nog zorg dat het zicht naar voor en achteren beperkt is. Lijken we gelaten in ons lot te berusten in het weidse van het Hoeckse. Waar de bereikbaarheid steeds meer in de verdrukking lijkt te komen zonder dat iemand er mee lijkt te zitten. Echter de tijd die we door brengen om het Hoeckse uit of in te gaan lijkt steeds meer vrije tijd in beslag te nemen. Alsof het normaal is dat je bijna net zoveel tijd in de auto doorbrengt als normaal in bed. Hierdoor is de tijd die we nu nog doorbrengen in het weidse van het Hoeckse gedecimaliseert tot een vluchtig bezoek. Terwijl de reden om te gaan wonen of te blijven wonen in het Hoeckse juist de tijd die we er konden besteden. Zodat we tot rust konden komen en zo te kunnen opgaan in het landschap. Terwijl we nu lijken te verdwalen in de gedachten van wat eens leek te zijn. Een reis door de tijd toen de autoloze zondag nog zorgende voor rust in het weidse van het Hoeckse. Maar ook voor een gevoel van onbehagen omdat je nergens heen kon omdat de auto je niet ter beschikking stond. Nu lijken we iedere morgen en avond niet voor of achteruit te kunnen in het weidse van het Hoeckse. Waardoor er langzaam een gevoel van onbehagen naar boven lijkt te komen wat moeilijk te onderdrukken is. En wat schets dan vandaag mijn verbazing niet alleen ik het deze ervaring ook de ambtenaren lijken om. Zodat er een advertentie is geplaatst voor een regelaar die kan zorgen dat het Hoeckse weer bereikbaar wordt. Even afwachten welke formule straks op ons wordt lost gelaten zodat het weidse van het Hoeckse weer bereikbaar is.