Hoeckse donderdag
Op deze koude en wederom troostloze dag in het Hoeckse lijk de rij niet weg geweest te zijn uit het weidse. Wat ontsloten lijkt te worden door een samenraapsel van polderwegen en een brug en een twee tunnels. Bijna vergeten dat er ook nog twee ponten zijn die ons van en naar het Hoeckse vervoeren. Alleen blijkt op de morgen als vanmorgen dat het niet instaat is ons met een vlugge doortocht door het Hoeckse kan bieden. Waardoor het weidse raap verstopt raakt wat in de avonduren zich ook weer openbaart. Je zou er bijna claustrofobisch van worden omdat er in het weidse van het Hoeckse geen weg naar buiten lijkt te zijn. Iets wat voor een bewoner van het Hoeckse iets onvoorspelbaar leek jaren terug. Lijkt inmiddels niets meer of minder dan de alledaagse werkelijkheid waar de inwoners mee moeten leren leven. Alternatieven zijn er maar weinig en je terug trekken als kluizenaar in je eigen stukje weidse lijkt tegen alle regels in te treden. Maar wat zijn de alternatieven voor de gemiddelde inwoner van het Hoeckse die inmiddels al jaren geniet. Als je eigen stukje Hoeckse zich concentreert op een vierkante kilometer met een omheining die het boze op afstand houdt. Dan is alle commotie buiten je eigen stukje weidse ver van je bed en eigenlijk iets voor de rest maar niet voor jou. Ze mogen immers de rest van het weidse Hoeckse gebruiken en beheren met al zijn nukkigheden. Of zij daarbij enig hinder ondervinden die het wonen en werken moeilijk en onaangenaam kunnen maken, Is bijna een akte van onvermogen voor het beheer van deze inwoners die niet instaat zijn goed beheer te plegen. Waardoor het weidse langzaam en zeker zijn vrijheid verliest aan de doorstroom van forensen. Die het Hoeckse slechts vanuit een auto te lijken te bekijken zonder maar een keer uit te stappen. Voor een kleine rondgang over de polderwegen rond de vele landerijen.