Hoeckse donderdag
In een dag vol spanning en regen veel regen in het weidse van het Hoeckse waar iedereen zich op maakt voor wat gaat komen. Want ondanks dat we in de winter zitten is er een najaarsstorm voorspeld. En moeten we alle losse spullen uit de tuin vastliggen of opruimen voor een windkracht van 130 kilometer per uur. Dat is gemiddeld toch 50 kilometer meer dan dat we ons normaal door het Hoeckse begeven. Dus met een beetje geluk bereik je op de fiets de snelheid van het geluid in het weidse van het Hoeckse. Al moet er dan toch flink mee getrapt worden en moet de trapondersteuning op de hoogste stand. Om zo de gewenste snelheid te halen om door het geluid heen te gaan in het Hoeckse. Waar op een normale dag alles juist stil te staan of lijkt te hebben stil gestaan. In het weidse zijn er meer plekken die door tijd lijken te zijn beïnvloed dat plaatsen waar de omgeving de tijd vooruit lijkt te zijn. Dat is soms de charme van leven in het Hoeckse een andere keer de ergernis van stilstand. Maar is het vooruit willen wel goed voor een gemiddelde mens of is het een beeld wat niet bij ons hoort. We horen blind te kunnen vertrouwen op het feit dat het Hoeckse het beste met ons voor heeft. Maar kan dat ook zo zijn als we vertrouwen op mensen om ons heen die zeggen te weten wat goed is. Wat is op een moment goed en wat is er fout en wie stelt de regel die dat bepaald. Regels lijken in de meeste gevallen niet te werken omdat mensen daarin een leidraad zien waarvan ze niet van afwijken. Veel van deze mensen lijken ambtenaar of niet werkende ega die alles beter weten en niet kunnen luisteren. Zij vormen in het Hoeckse de Oost-Indische doven zij die je wel horen maar niet willen dat je gehoord wordt.