Hoeckse vrijdag
En in het Hoeckse maken we ons op voor twee dagen vol met verplichtingen waardoor het soms lijkt of juist de werkweek rust bied. Want alle dingen die we op zaterdag moeten doen om de zondag door te komen slokken iedere zaterdag op. Maar gelukkig kunnen we de zondag dan weer gebruiken om ervan bij te komen. Soms vraag je wel eens af of je de enige die het zo druk heeft op zaterdag maar dan kom je iedere keer dezelfde mensen tegen. En weet je zeker dat zij ook in hetzelfde schuitje zitten en ook de hele zaterdag hebben geplant. Alleen is niet voor iedereen de volgorde van dingen doen waardoor het toch nog een beetje te doen blijft. Zo zijn er ook mensen die al op vrijdag beginnen met het boodschappen doen maar die het meestal verplichtingen bij de sportvereniging op zaterdag. En zo bestaat dus een groot deel van ons leven in het Hoeckse uit het langs elkaar lang leven. Daarbij proberen we dan ook nog uit alle macht de contacten te beperken tot e groet od een gebaar. Zodat het sociale wat eens het Hoeckse samenbracht bijna net zover is afgezwakt als voor mensen in de stad. Soms vraag je dan wanneer vinden we in het Hoeckse een dorpsgenoot die al jaren dood in huis zit. En dat zonder dat iemand het maar opmerkte en zonder dat er een haan naar kraaide. Want met het verdwijnen van de sociale cohesie is ook de tolerantie op het eiland aan het verdwijnen. Daarbij moeten de dieren die normaal om het Huis scharrelde worden weg gedaan voor het verstoren van de rust. Dus een kraaiende haan, een blaffende hond of een mauwende kat worden als onrust stokers gezien. Hoelang zingen de vogels nog in het voorjaar voor ze worden verbannen uit onze tuinen. Omdat we nu eenmaal zijn gesteld op onze rust in het Hoeckse.