Hoeckse maandag
En het lijkt wel even of het Hoeckse slechts een klein beetje zon nodig heeft om tot leven te komen en te ontwaken. Want was gister alles nog grijs, grauw of zwart vandaag zie je in alles de kleuren weer opduiken in het Hoeckse. Waar achteruit kijken deze week niet de moeite waard is en er vooruit zoveel mooie dingen gepland staan dat we liever bij de dag leven. En daarvoor is dus maar een klein stapje omhoog nodig waarna we lijken te ontwaken en spartelen in de warmte. Maar voor hoelang zullen we deze keer zo onbevangen en vrijelijk kunnen genieten. Zonder eerst een voorbehoud te stellen aan onze vrijheid en de genoten vrijheid. Iets wat we normaal voor lief nemen lijkt nu een voorrecht te worden wat we bewaken met normen en waarden. Die in de meeste gevallen niet eens de normen en waarden zijn waarbij we zelf leven. We kijken naar andere voor raad en begeleiding terwijl het Hoeckse staat voor een grote vrijheid en het weidse. Waarom zouden we dan de vrijheid op de zelfde hoogte plaatsen als losbolligheid en ongemak. Het Hoeckse zou ons toch moeten hebben geleerd dat alle aangeleerde gewoonten normaal genoeg begeleiding zouden moeten zijn. Waarbij we kunnen vertrouwen op de invloed en beperkingen die leven met deze verantwoordelijkheid met zich meebrengt. Het leven is nu eenmaal een evenwicht tussen vrijheid en verantwoording die gedragen worden door onszelf. Waarbij we niet altijd de juiste beslissing zullen nemen maar waarbij het weidse ons de ruimte geeft om van fouten te leren. Zonder dat iedereen gelijk over je heen lijkt te vallen met raad en adviezen. Het Hoeckse leert ons op zulke momenten dat ook vijheid soms een prijs heeft die we moeten dragen. En eenmaal deze ervaring rijker lijken we er allemaal beter van te worden in het weidse van het Hoeckse.