Hoeckse zaterdag
En voor het eerst had ik vanochtend het lumineuze idee om weer terug naar bed te gaan en niet naar buiten in het Hoeckse. Want buiten is het vanmorgen toch wel een stukje kouder dan dat we gewent waren de afgelopen weken in het Hoeckse. Waardoor de dag later begon dan op andere zaterdagen maar in een weekeinde dat in het langste weekend van het jaar zit kunnen we dat uurtje wel weer inlopen. Gelukkig maar anders zouden we dat uurtje op een andere manier moeten inlopen wat nog niet zo makkelijk is. Want de weekeinden in het Hoeckse zijn meestal al heel vol geplant omdat we het meeste op een dag moeten zien te doen. Maar door de volharding en het doorzettingsvermogen van de inwoners van het Hoeckse lukt dat toch iedere keer weer. Waardoor we de zondag hebben voor herstel en het herijken van ons lichaam en geest. Dat wordt door elke inwoner weer anders aangepakt waarbij niemand elkaar beoordeel of veroordeeld. Ook al is dit natuurlijk niet echt makkelijk als het doen van de ene het de ander iets moeilijker kan maken. Maar voor zulke momenten hebben we dan het weidse van het Hoeckse waar je frustraties altijd hun weg kunnen vinden. En niemand raar opkijk als ze ergens in de verte een oerbrul horen die voor ontspanning kan zorgen na frustratie. Niet dat we dan geen puntjes meer hebben die voor enig ongemak zorgen maar die uiten we dan gewoon in de auto op weg naar ons werk. Zodat het weidse karakter van het Hoeckse niet kan worden afgedaan als een utopie. Om zo de harmonie tussen de verschillende elementen in het weidse van het Hoeckse kunnen blijven samenwerken zonder enige strubbelingen. .Zodat we elke week weer met plezier onze dagen door brengen in het weidse van het Hoeckse en niet gauw ons verteir buiten het Hoeckse gaan zoeken. Een hernieuwbaar model van leven wonen en werken in het weidse van het Hoeckse.