Hoeckse woensdag
En vanmorgen net op tijd wakker dus gelijk onder de douche en naar het werk al zat niet alles mee in het Hoeckse. Waar er altijd menen zijn die zich niet aan de maximale snelheid houden en je rechts en links voorbij komen als je dat wel doet. Of net voor je invoegen om toch nog even een paar meter verder naar voren stil te staan. En vervolgen opeens het licht hebben gezien en zelfs onder de maximale snelheid voor je rijden. Op een of andere manier ben ik dan blij dat ik deze fase al achter me heb gelaten ja ik ga ervan uit dat ik ook zo onrustig was. Want niemand in het Hoeckse is eigenlijk roomser dan de paus al zouden sommige dat best willen. Iedereen heeft wel eens een moment van zwakte waarbij de ruimte voor de voorganger wel erg aanlokkend lijkt te zijn. En omdat we nu eenmaal in het weidse van het Hoeckse wonen heeft niemand daar dan ook echt last van. Was het alleen maar omdat we alleen in de polder de frustratie er altijd uit kunnen gillen. Mede daardoor lijkt voor mensen van buiten dat je voor oer geluiden nog goed terecht kan in het Hoeckse. Waar de wind je altijd wel iets aanvoer wat over grote afstand mysterieus lijkt te klinken. Maar van dichtbij best wel veel worden bevat die we niet dagelijks gebruiken in ons vocabulaire in het Hoeckse. En die na het afleggen van een flinke afstand door het weidse landschap veel liefelijker voorkomen. Waardoor de lading en frustratie langzaam tot ontlading zijn gekomen in het Hoeckse. En uiteindelijk verstommen in de wind die zich tussen de bomen door over het achterliggende land verspreid. Niet dat we niet genieten van de vrijheid die dit ons bied echter de tijd is kort en er is nog zoveel moois wat we nog kunnen doen in het Hoeckse.