Hoeckse zondag
Is vroeg wakker worden omdat ik op een of ander manier het dekbed kwijt ben geraakt tijden de nacht in het Hoeckse. Waar we dat dekbed nodig hebben omdat het toch wel een beetje kouder is door het slapen met open raam. Iets wat een oude gewoonte is in het Hoeckse maar wat ons vanmorgen lijkt op te breken in het Hoeckse. Waar er net geen dauw op de landerijen staat maar de kou we om de hoek lijkt te staan wachten. Dit ondervinden we ook als buiten een wandeling maken en op sommige stukken de zon moeten ontberen. Als we dan ook nog bekenden tegen komen en blijven staan praten is het de temperatuur die zorgt dat we weer verder gaan door het Hoeckse. Eenmaal thuis warmen we ons bij de kachel en maken we plannen voor de rest van de dag in het Hoeckse. Waar we ook de hele dag niets zouden kunnen doen het is immers zondag en dan hoeven we niets en mogen we alles in het Hoeckse. Diezelfde zondag brachten we jaren geleden nog door met twee keer naar de kerk gaan in het Hoeckse. En zij die niet langs kwamen moesten zelfs een hele goede reden hebben om niet te gaan. Zo werden de schaapjes op het droge gehouden en werd er gezorgd dat niemand zich buiten de geplaveide paden begaf. Nu we de vrijheid hebben lijken we geïndoctrineerd diezelfde paden te volgen in het Hoeckse. Alsof alles zijn beloop heeft en dingen reeds voor ons zijn bepaald in een vroeg stadium. En wij deze weg volgen tot het einde van deze weeg is bereikt zonder ooit een afslag te hebben gezien in het Hoeckse. Of het Hoeckse te hebben verlaten omdat de weg ons ergens anders heen voerde buiten het Hoeckse. Omdat we nu eenmaal te lijken zijn vergroeid met het weidse van het Hoeckse.