Hoeckse woensdag
En vanmorgen kunnen we eigenlijk geen puf meer zeggen in het Hoeckse en we hebben nog een kerstdag te gaan. Maar omdat we niet werken op tweede kerstdag kunnen we gewoon blijven liggen en dag de dag, de dag te laten voor wat het is. Helaas heeft de baas vandaag andere plannen en moet er geschaatst worden in het Hoeckse. Terwijl er op de sloten en vaarten geen ijs te vinden zijn er twee plaatsen in het Hoeckse waar geschaatst kan worden. Gelukkig betekend dat voor ons dat we niet naar de andere kant van het Hoeckse hoeven te rijden voor wat ijspret. Dus gaat we toch naar mijn idee te vroeg uit bed om te gaan schaatsen in het Hoeckse. Na de doche en licht ontbijt en een kleine rit zijn we bij de kunstijsbaan. Waar we niet de enige blijken te zijn dus is er weinig plek om te vallen op de ijsbaan. Na een paar rondjes hebben we het gezien en gaan aan de warme chocomel met slagroom met uitzicht op de ijsbaan. Niet veel later zijn we weer op weg naar huis om van de restjes van de afgelopen twee dagen een lunch te maken. Als we de lunch binnen hebben lijkt er eerst behoefte om er weer op uit te gaan maar dan komen de buren. Dus blijven we thuis om wat na te praten over de afgelopen dagen en de uitdagingen die we zijn aangegaan. Een ding lijkt als een rode lijn door alle gespreken te gaan en dat is de hoeveelheid eten die we verorbert hebben. En de spijt die we dat we niet vaker gewoon nee hebben gezegd tegen alle gangen die ons werden geserveerd. Niemand lijkt echt zonder het gebruik van de vreethaak door de twee avonden te zijn gekomen. Waardoor en weer een paar extra kilootjes hebben opgedaan in het Hoeckse de afgelopen dagen.