Hoeckse zaterdag
Is weer eens vroeg op omdat het zaterdag is in het Hoeckse de dag waar alles kan en niks zou moeten. Maar helaas is er nu we een gemeente zijn nog steeds geen meerderheid voor het open stellen van de winkels op zondag. Dus proppen we alles in die ene dag van het weekeind dat alles wel open is in het Hoeckse. Maar op die dag moet dan ook alle sportwedstrijden worden afgewerkt en dat is soms best veel voor een zaterdag. Die geen moment van rust lijkt te kenen en die ons laat rijden van de ene kant van het Hoeckse naar de andere kant en weer terug. Als trekvogels lijken we steeds weer een andere locatie te bevoorrechten om te verblijven. Met dien te verschillen dat wij deze trek elke zaterdagmorgen aanvangen om zaterdagavond weer terug te zijn op onze vertrouwde plek in het Hoeckse. Omdat we daar thuis horen en onze wortels hebben en waarvan we eigenlijk nooit meer weg zouden willen gaan. Iets wat niet te beschrijven is een plek die we kunnen vinden zonder de navigatie van onze mobiele telefoon. En plek die met de seizoenen lijkt te veranderen en ons daardoor maar blijft boeien die plek is voor ins het Hoeckse. Iedereen die probeert om ons daar weg te halen om ons ergens in een kooitje ten toon te stellen. Zal er vroeg of laat achter komen dat ons grote geluk niet in rijkdom en luxe zit maar in de weidsheid van het Hoeckse. Waar we tot bloei komen en waar we het beste lijken te gedijen met onze voeten in de klei. De zware Hoeckse klei die we op het water hebben verovert door het aanleggen van dijken. Diezelfde dijken brengen ons van a naar b en beschermen ons tegen het water. Zodat het Hoeckse de voeten droog weet te houden tijdens de stormen die we kennen in de winter.