Hoeckse zondag
Is wakker worden in het Hoeckse met de wetenschap dat we vandaag niets hoeven in het Hoeckse een rustdag. Dat deze rustdag ons in het Hoeckse verplicht opgelegd wordt doet wel een beetje afbreuk aan de dag. Maar toch lijken we ons te schikken in ons lot waardoor we ons als make schapen laten leiden. Iets wat eigenlijk niet in onze aard ligt maar wat er in de eeuwen in is gesleten en waar we niet meer vanaf lijken te komen. Ook al laten we wel eens een proefballon op om een verandering in gang te zetten in het Hoeckse. Lijken de conservatieven goed in de gaten of er wordt getornd aan de aan hun verleende rechten in het Hoeckse. Immer het opgeven van het recht op een rustdag zou voor hen voelen als gezichtsverlies in het Hoeckse. Iets waar zelf verloren oorlogen niet voor worden opgegeven maar verhevigd. Zo heeft de geschiedenis de afgelopen eeuwen in en buiten het Hoeckse wel uit gewezen. Maar goed dat is geen reden om gelijk een kruistocht te beginnen tegen dat verworven recht. Immers het polderoverleg is ooit ontstaan in de polder en heeft het land tot op heden samengehouden. Maar wat heeft deze gedachte betekend voor de incubatie kamer waar deze is ontstaan. De laatste jaren lijken in het Hoeckse beslissingen te worden genomen in de loopgraven. Die zijn ontstaan in de strijd die werd gevoerd om maar niet te hoeven worden omgevormd tot een gemeente in het Hoeckse. Die strijd is verloren en nog voor de wonden konden worden gelikt in het Hoeckse. Werd in de achterkamertje een pact gesmeed hoe de macht in deze nieuwe gemeente zou worden verdeeld. Iets wat we in de afgelopen maand in het Hoeckse hebben kunnen ervaren. Toen de politieke kopstukken rollend door de gangen van het nieuwe gemeente huis hun partij verlieten met behoud van hun zetel in het Hoeckse.