Hoeckse woensdag
Heeft veel weg van een dag waarop we weer een stukje inlopen op het water tekort van de zomer in het Hoeckse. Waar we nog steeds niet op het peil zitten van voor de afgelopen zomer dus dat betekend lijdzaam toezien in het Hoeckse. Waar we wel een beetje regen kunnen hebben alleen geen maanden of weken achter elkaar zonder tussen pause. Maar we moeten door de zure appel heen om voor de zomer weer op peil te zijn in het Hoeckse. Zodat alles in het Hoeckse gewoon weer kan groeien en bloeien zonder een te kort aan water. Niet dat we minder water tot onze beschikking hebben dan het vorige jaar maar omdat we het inklinken van de bodem willen vertragen. Voordat we met zijn alle meters onder NAP terecht komen in het Hoeckse. Eigenlijk hebben we daarvoor allang weer de bodem bereikt maar toch zouden we er niet voor willen staan in het Hoeckse. En als ik dan vanmorgen uit de deur stap en door de tuin naar de auto loop. Blijkt eens te meer dat we nog ieder jaar een stukje inklinken in het Hoeckse. Wat het aankomende voorjaar betekend dat we weer in de weer moeten met zand en grond. In onze tuinen dan wel maar door de neerwaartse druk stijgt de polder dan ook altijd iets in het Hoeckse. Zoals dat eigenlijk al jaren gebeurt ieder voorjaar in het Hoeckse na het ophogen van onze tuinen. Een beetje als nivellerende vatten die zorgen dat het geheel een beetje in balans blijft in het Hoeckse. Waar het drijven vermogen van de bedijkte percelen zorgt voor het weidse waarvoor het Hoeckse bekend staat. En dan te bedenken dat al dat weidse ooit gewoon water was in de delta van het Hollandsdiep. Wat daardoor wel iets aan oppervlakte heeft verloren maar aan schoonheid heeft gewonnen met het Hoeckse.