Hoeckse dinsdag
Is wakker worden met en zonnetje op het slaapkamerraam en je realiseren dat je het de keer wel erg bond hebt gemaakt in het Hoeckse. De plek waar je normaal nooit dingen doet die niet horen, de plek waar je thuis bent. En dat thuis was vanmorgen de aanleiding dat je te lang op bed bleef liggen en je versliep op de tweede dag van de week. Zonder dat je daarover een schuldgevoel had dit kan immers iedereen gebeuren in het Hoeckse. Waar de meeste anderen gelukkig wel op tijd uit de veren waren zodat ik door kon rijden. En ik uiteindelijk niet zoveel later op het werk was waar niemand me leek te missen vanmorgen. Pas toe de super ging bellen voor de bestellijst voor de lunch vandaag waren er mensen wakker geworden. Terwijl de rest gewoon door leek te slapen tot het tijd was voor de eerste koffie pauze van deze morgen. En terwijl de rest van het Hoeckse langzaam weer begint te ontwaken voor het voorjaar. Lijken de kantoren wat moeite te hebben met het omschakelen uit de diepe winterslaap in het Hoeckse. Waar inmiddels de eerste voorjaar bloeiers de koppen boven de grond lijken te steken. Het zal dus niet lang meer duren voor we weer een beetje kleur terug komt in het weidse van het Hoeckse. En we ons weer op kunnen gaan maken voor de maanden waarin we genieten van alles om ons heen. Buiten in het weidse van het Hoeckse met een zonnetje en soms een briesje voor wat verkoeling. En uitzicht op een paar mooie benen als het dan toch te koud dreigt te worden. Zelfs al moeten we daarvoor eerst door het eindeloos lijkend wit van de afgelopen wintermaanden in het Hoeckse. Maar een beetje zon kan dan wonderen verrichten in het weidse van het Hoeckse. Waardoor zelfs een paar witte benen weer een beetje kleur krijgen en toonbaar zijn voor de warme dagen in het Hoeckse.