Hoeckse donderdag
Is wakker worden met een zonnetje in het Hoeckse, is dit dan de voorbode voor een mooie dag met de warmte van de nazomer. En omdat de zon ons net weet te raken in ons bed blijf ik bijna te lang liggen in bed genietend van de zon in het Hoeckse. Dus dat wordt even een sprintje trekken door de badkamer en de keuken om op tijd in de auto te zitten. Alleen moet de krant het bekopen maar we halen het nieuws wel van het internet vandaag in het Hoeckse. Eenmaal in de auto lijkt het verkeer ook weer een beetje mee te zitten en zijn we zelfs te vroeg op het werk in het Hoeckse. Dat geeft ons tijd om even wat nieuws tot ons te nemen voor we gaan werken in het Hoecksee. Waar het weer een gewone werkdag is een dat waar we herhalen wat we de dagen ervoor hebben gedaan. Het zou bijna op een automatische piloot kunnen na al die jaren ervaring met het doen van de dezelfde dingen in het Hoeckse. Waar we soms het contact met de klei kwijt zijn geraakt door een hele dag op een bureau door te brengen inplaats van buiten in het Hoeckse. Of dit de eerste verschijnselen zijn van de overgang of een depressie moet in de komende dagen blijken in het Hoeckse. Maar voor vandaag parkeren we de gevoelens van onvrede en proberen deze een plekje te gaven. En dat moet geen probleem zijn in het weidse van het Hoeckse waar we opgaan in de leegte van de horizon. Die door het weidse soms leid tot een oneindig vergezicht waar geen einde aan lijkt te komen. Iets waar we mee zijn opgegroeid in het Hoeckse maar wat nooit went omdat we niet alles kunnen vaten in een beeld. Zodat het gevoel van ruimte ons de vrijheid geeft om te leven zonder grenzen in het weidse van het Hoeckse.