Hoeckse woensdag
Is alweer het midden van de werkwerk en als we deze hebben gehad in het Hoeckse dan zijn we over de helft. Gek hoe dingen altijd makkelijker lijken als we ze op een of andere manier kunnen koppelen aan een getal in het Hoeckse. Waardoor we kunnen optellen, delen en aftrekken waardoor dingen soms veel overzichtelijker kunnen worden. En we keuzes kunnen maken gebaseerd op een berekening ook al zijn het geen wiskundige berekeningen. Lijken we wel veel waarde te leggen op deze boeren wijsheden die zorgen dat het leven in het Hoeckse structuur heeft. Structuur die het weidse van het Hoeckse ook behapbaar maakt zodat we kunnen genieten in plaats van verdwalen in het oneindige. Het stellen van grenzen zorgt er voor dat we niet over prikkeld worden in het weidse van het Hoeckse. Dat zelfde Hoeckse wat ons een gevoel van vrijheid geeft, welke we buiten het Hoeckse niet lijken te ervaren. Waardoor onze band met het Hoeckse er eentje lijkt te zijn van afhankelijkheid die we niet graag willen opgeven. En drug waar we van lijken te genieten maar ook eentje die we niet kunnen opgeven zonder slag of stoot. Een verslaving aan vrijheid die niet heel vlug te vervangen is door een surrogaat die niet is als het Hoeckse. Iets wat ons bind maar ook iets wat ons gebonden houd aan een plek die we ervaren als vrijheid. Maar in alles een paradijs lijkt te zij waaruit we niet kunnen ontsnappen ook al zouden we dat willen. Zo lijkt het Hoeckse dus ook op een commune die leden binden de gelederen houd en geen blik naar buiten duld. We lijken dus naar binnen gekeerd te kijken naar het weidse wat ons een gevoel van vrijheid geeft. Maar te gelijker tijd ons gebonden houdt aan normen en waarden die misschien alleen in het Hoeckse nog enige zin maken. Het gevoel van vrijheid zonder echt vrij te zijn in het weidse van het Hoeckse waar dingen soms anders kunnen zijn zonder we het weten.