Hoeckse maandag
Is dan weer een hele andere dag dan normaal omdat we vandaag herdenken, herdenken dat jonge mannen uit verre landen ons de vrijheid terug gaven in het Hoeckse. Die vrijheid waren we jaren kwijt. Jaren waarin we hebben geleden in het Hoeckse. En jaren waarbij er ook werd bepaald wat we wel niet mochten in het Hoeckse en dat ging best ver. Ook waren het jaren waarin mensen uit het Hoeckse werden gedeporteerd die daarna niet meer terug kwamen. Maar er vielen ook slacht offers door luchtaanvallen en later door verraad in het Hoeckse. En voor al die mensen die het Hoeckse de vrijheid terug gaven, herdenken we vanavond met een minuut stilte. Niet bij een monument of gedenk eken maar gewoon thuis in het Hoeckse waar vrijheid nu ook geen gemeen goed meer lijkt te zijn. Alleen staat de vrijheid die we nu verliezen in schril contrast met de vrijheid die we toen verloren in het Hoeckse. Waar de eerste bommen al los werden gelaten voor de bombardering van rotterdam omdat het Hoeckse een per ongeluk een doel was. Het was toe even zwart in het Hoeckse en dat was niet alleen vanwege de donkere nacht die zich manifesteerde. Nee het Hoeckse heeft zijn deel van het leed van de oorlog al reeds vroeg kunnen ervaren en had ook daarna nog veel leed te verwerken. Maar dat leed en het leed in vele andere gemeenten en steden herdenken we om niet te vergeten welke offers er zijn gebracht. Ook proberen we door te herdenken te voorkomen dat het nog een keer zou gebeuren in het Hoeckse. Herdenken dus om te voorkomen dat iemand de wapens opneemt tegen onschuldige burgers die slachtoffers worden. Alles doen om mensen zich er van bewust te maken dat herdenken eigenlijk bedoelt is om weer te aarden in het Hoeckse. Zodat we weten waarom vrijheid geen gemeen goed is en dat er ooit voor gevochten is in het Hoeckse.