Hoeckse vrijdag
Is dan wel weer de laatste dag van de week maar het voelt niet echt zo in het Hoeckse waar elke dag hetzelfde lijkt. Met dezelfde patronen en de daarbij behorende onhebbelijkheden in het Hoeckse we weten het gewoon even niet meer. En voorlopig lijkt er ook nog eens weinig te veranderen en is het stipje aan de horizon ook best ver zoeken in het Hoeckse. Waar we inmiddel depresief raken waardoor we mee en meer gaan eten in het Hoeckse niet verstandig maar toch lijken we daar geen boodschap aan te hebben. Terwijl de kans dat de sportscholen voor 1 september nog open gaan steeds kleiner wordt in het Hoeckse. Maar wandelen schijnt voor dezelfde voordelen te zorgen als we maar genoeg kilometers maken in het Hoeckse. En dus zeker iets wat e graag zouden willen doen als het advies niet was geweest dat we zoveel mogelijk thuis moesten blijven in het Hoeckse. En thuis maken we de meeste kilometers van de bank of de eettafel naar de koelkast in het Hoeckse. En niet genoeg om weer de uit de koelkast gepakte calorieën te verbranden in het Hoeckse. Een vicieuze cirkel die we dus in deze tijd niet weten te doorbreken in het Hoeckse met alle gevolegen van dien. De kilo’s lijken als plakband ons te blijven kleven en ware het niet dat we in onze huispakken lopen dat waren we uit onze broeken gegroeid in het Hoeckse. Gelukkig hebben we dit probleem conlectief met alle inwoners van het Hoeckse de een iets minder dan de ander dan wel. Maar een gezamenlijke probleem wat er voor gaat zorgen dat we allemaal liever binnen blijvende de komende weken. Wat er dus de afgelopen weken bewust is gedaan door onze regering met het openen van de supermarkten in het Hoeckse. Is eigen precies wat er in het sprookje van hans en grietje is gebeurt heel lang geleden en nu wordt toegepast op het Hoeckse.