Hoeckse donderdag
Is het dan toch weer een warme dag in het Hoeckse en een dag waarop we zonder airco wel 8 uurtje mogen werken. En dat werken is dan ook nog eens zonder veel onderbrekingen want we blijven nergens lang bij stil staan in het Hoeckse. Immers we zien en spreken niemand thuis behalve dan over de telefoon en met video bellen in het Hoeckse. Geen praatje bij de koffieautomaat of een vergadering over de werkflow in het Hoeckse. Wat dus betekend dat we ons meer bewust zijn van de tijd en ons afvragen of we wel genoeg tijd hebben gewerkt in het Hoeckse. Waar we dus voor de zekerheid maar net iets meer uren maken dan dat we volgens ons arbeidscontract verplicht zijn in het Hoeckse. Wat er dan ook weer voor zorgt dat we aan het einde van de dag net zoveel hebben gedaan als op een normale werkdag. We werken dus de tijd die we normaal aan het reizen naar het werk door om genoeg uren te maken in het Hoeckse. Eigenlijk maken we dus meer uren zonder dat we daarbij een goed gevoel hebben in het Hoeckse. We twijfelen dus iedere keer weer of het wel genoeg is geweest voor vandaag in het Hoeckse. Terwijl we weten dat het meer dan genoeg is geweest voor vandaag in het Hoeckse. We zouden dus eigenlijk gerust iets minder mogen doen in het Hoeckse en toch genoeg te hebben gedaan. Een visuele cirkel die we dus niet lijken doorbreken en eentje die zorgt dat te veel tijd aan werk besteden in het Hoeckse. Iets wat we normaal ook wel doen omdat we ook moeten zorgen dat de gewassen op en van het land kunnen komen in het Hoeckse. Maar wat we nu doen omdat we niet meer mogen werken op kantoor omdat we thuis moeten werken in het Hoeckse.