Hoeckse dinsdag
En het is droog als ik vanmorgen de gordijnen open schuif in het Hoeckse waar we weer met geode moed aan de slag gaan. Terwijl het om ons heen alweer wat onrustiger wordt door de aankomende schoolvakanties in het Hoeckse. Al duurt het nog wel even voor het zover is maar het Noorden heeft inmiddels een paar dagen zomervakantie ook in het Hoeckse. Dit omdat we nu niet massaal meer op vakantie gaan naar het buitenland en het liefst in de buurt blijven ook al is dat het Hoeckse. Dit betekend dus dat we de rust van de vorige zomervakanties dit jaar waarschijnlijk niet zullen hebben in het Hoeckse. En we rekening moeten houden met het feit dat het drukker is dan normaal in het Hoeckse de komende tijd. Daarbij komt dat ook minder mensen weg gaan en er veel minder te doen is in het Hoeckse. Iets waarmee we moeten zien te leven en wat we moeten zien te overleven in het Hoeckse. Wel kunnen we in tegenstelling tot andere jaren meer dingen ondernemen in onze eigen omgeving of dit nu de tuin is of ons huis in het Hoeckse. Maakt voor de beleving niet uit zolang we de gedachtegang maar los laten dat we niet weg zijn in het Hoeckse. We werken immers nu thuis dus waarom kunnen we er dan ook niet recreëren op onze vrije dagen in het Hoeckse. Immers geluk kun je ook vinden op een paar vierkante centimeters en hoeft niet groots te zijn. Geluk kan uit een klein hoekje komen, als je er maar voor openstaat in het Hoeckse. Mijn geluk op dit moment zou zijn het vrij mogen doen en laten wat in mijn hoofd op komt in het Hoeckse. Die vrijheid is ons ontnomen en daarvoor terug is nu de argwaan en het verdriet om wat eens was in het Hoeckse.