Hoeckse zondag
Is alweer de laatste dag van het weekeinde en de tweede dag in de nieuwe maand in het Hoeckse en een rustdag. En die wordt nog in acht genomen in het Hoeckse was het alleen maar omdat beschreven staat dat de zevende dag de rustdag is. Iets wat is coronatijd natuurlijk en zegen is voor de autoriteit die een dag geen zorgen heeft over wat we gaan doen in het Hoeckse. En al mogen we niet meer samen komen in grote groepen in het Hoeckse met anderhalve meter afstand kunnen we elkaar nog wel zien. Als we het raam uitkijken of als we gaan wandelen in de polder om even onze zinnen te verzetten in het Hoeckse. En natuurlijk is het nieuwe normaal niet helemaal zoals we het ons hadden voorgesteld in het Hoeckse. Maar als we er met zijn alle aan werken dan kunnen we nog invloed uitoefenen op hoe het nieuwe normaal eruit komt te zien in het Hoeckse. Met hier en daar soms een weef foutje maar die halen we er in de loop van de tijd wel weer uit in het Hoeckse. Waar niet alles in een keer perfect kan zijn maar waar we wel naar perfectie toe weten te werken in het Hoeckse. Immers als we niet dromen dan komen we niet verder en blijft alles bij hetzelfde en verandert er nooit iets in het Hoeckse. En blijft alles hoe het was en dat is in het Hoeckse moeilijk voor te stellen zeker als je weet dat het Hoeckse is ontstaan uit het water. Polder voor polder is het Hoeckse door dromen van anderen ooit ontstaan door een dijk om een stuk water te leggen. Die mentaliteit heeft dus gezorgd voor de weidsheid die we nu als normaal ervaren in het Hoeckse. Door te dromen van een eiland wat steeds maar weer een stukje groter werd en groeide tot het Huidige Hoeckse.