Hoeckse zondag
Is een dag om te reflecteren en stil te staan bij de week die we achter ons hebben gelaten in het Hoeckse. Een week die ook de laatste week van de schoolvakanties was in het Hoeckse waar vanaf morgen de scholen weer open zijn. Vanaf morgenochtend gaan we dus allemaal weer onze eigen weg in het gezin in het Hoeckse. En op deze weg zal onze horizon veranderen en zullen we soms zelfs kiezen voor een ander perspectief in het Hoeckse. Dit zal soms zorgen voor spanningen tussen ons maar altijd ook voor een waardevol moment waar we van leren in het Hoeckse. Waardoor we eigenlijk elke dag, week, maand en jaar er wel weer wat bij leren in het Hoeckse. Hierdoor verandert de manier waarop we kijken naar dingen of soms zelf hoe we dingen ervaren in het Hoeckse. En toch kunnen we ons staande houden tussen alle veranderingen die op ons af komen in het Hoeckse. Iets wat zijn oorsprong lijkt te hebben in onze genen, we zijn dus erfelijk belast met de veranderingen in het Hoeckse. Verandering lijken ook een wezenlijk onder deel te zijn van het nieuwe normaal iets waaraan we ons moeten onderwerpen in het Hoeckse. Alleen dat onderwerpen aan is niet iets wat meestal goed valt in het Hoeckse omdat we slecht werken met dingen van bovenaf. Iets wat natuurlijk ook in slechte aarde kan vallen in het Hoeckse omdat er maar een is die ons begeleid van bovenaf. En laat dat nu net niet de overheid die ons nu wil omvormen naar een nieuw normaal in het Hoeckse. Gelukkig regent het de laatste dagen veel in het Hoeckse waardoor we veel binnen zijn gebleven. Iets wat ons aan het begin van vorige week nog maar eens op het hart door de premier en een minister. Zij en anderen leden van de tweede kamer waren er zelf eerder terug van vakantie gekomen terwijl gewoon in het Hoeckse waren gebleven.