Hoeckse dinsdag
Is weer een nieuwe dag in het Hoeckse waar we naar de telleurstelling van gisteren maar weer aan het werk gaan. Een ding lijkt zeker we hebben nog een aantal weken huisarrest en echt samen iets doen zit er ook niet in voor het Hoeckse. Ook de vakantie lijk verder weg dan ooit en als we al weg mogen dan is dat bij voorkeur in het Hoeckse. We kunnen dus onze zegeningen tellen op een hand want dat zijn er zo weinig dat we vingers over hebben in het Hoeckse. Waar gaat dit naartoe en hoelang moeten we nog thuis blijven tot het beter gaat we voelen ons een speelbal in het Hoeckse Maar dan wel een die telkens weer tegen een muur aankomt zonder enig perspectief in het Hoeckse. En dan te bedenken wat we allemaal konden en deden in het oude normaal in het Hoeckse en dat is allemaal weg. Door onze vingers geglipt als fijn zand aan het strand in het Hoeckse dat strand hopen we nog eens te bezoeken. Maar de kansen daarop lijken we langzaam en zeker te verliezen waardoor we rekening moeten houden met het slechtste in het Hoeckse. Daarna kunnen alle lichtpuntjes weer mee als puntjes op onze route kaart in het Hoeckse. Die route kaart moet gaan bepalen hoe we weer verdergaan met de nieuwe vrijheden die ons worden geboden in het Hoeckse. Was het alleen maar omdat we weer moeten wennen aan vrijheid in het weidse van het Hoeckse. Zeker nu we steeds meer beginnen te wennen aan het gebrek aan vrijheid van het afgelopen jaar in het Hoeckse. Waar we een groot gedeelte van ons leven anders hebben moeten indelen en plannen omdat het allemaal anders was in het Hoeckse. Zo anders dat we ook zijn vervreemd van een ieder die we vroeger in onze boezem konden sluiten in het Hoeckse.