Hoeckse woensdag
Is weer het midden van de week in het Hoeckse eentje die na gisterenavond weer in een ander daglicht in komen te staan. Maar laten we de schouders er nog maar een keertje onderzetten en proberen verder te gaan in het Hoeckse. Ondanks dat we nu weten en voelen hoe het is om voorgelogen te worden in het Hoeckse. Moeten we door en ons schikken in ons lot voor de komende weken of langer in het Hoeckse. Was het alleen maar omdat we niet bekend staan als opgevers en het liefst gewoon hard werken in het Hoeckse. Ook al betekend dat we alleen moeten werken zonder enige mentale ondersteuning van onze collega’s in het Hoeckse. Dat zelfde Hoeckse heeft zich in de afgelopen eeuwen wel door grotere problemen heen geslagen en overwonnen. Alleen lag dat even niet zo vers ons ons geheugen en hadden we het meer voor kennisgeving aangenomen in het Hoeckse. Wat omringt door water aan alle zijde wel vaker heeft moeten vechten voor zijn bestaansrecht als een eiland het Hoeckse. Niet dat we nu op onze lauweren wilde gaan rusten om alles vanaf een afstandje gade te slaan in het Hoeckse. Nee verre van dat wel wilden gewoon proberen meer te genieten van wat het Hoeckse te bieden had na al die jaren. Maar nu moeten we gewoon wat geduld op brengen en wat langer wachten op de vruchten van noeste arbeid in het Hoeckse. Immers die vruchten zullen zoet zijn en ons in vervoering brengen mocht het ooit zover komen in het Hoeckse. Want een ding is zeker de weg die we moeten gaan is nog lang en misschien is zelfs het einde nog niet in zicht in het Hoeckse. Maar niet getreurd er is niet altijd een eindpunt nodig om grote dingen te doen in het Hoeckse. Als we maar vast beraden zijn en vertrouwen in wat we kunnen in het Hoeckse ook al kunnen we geen bergen verzetten.