Hoeckse donderdag
Worden we wakker met de regen tegen het slaapkamerraam en verder lijkt alles grijs in het Hoeckse deze morgen. Als we het ochtend journaal mogen geloven hebben we aan het einde van de dag een zonnetje in het Hoeckse. Voor nu ziet het er niet naar uit maar we houden vertrouwen dat het vanmiddag helemaal anders kan zijn in het Hoeckse. Maar eerst moeten we de morgen door zien te komen en gelukkig hoeven we niet naar buiten in het Hoeckse. We werken vanuit huis en dat allemaal op een hybride werkplek aan de keukentafel in het Hoeckse. We zouden dat graag anders zien maar daarvoor hebben we nu nog geen plek in huis in het Hoeckse. Dus roeien we met de riemen die we hebben en dat gaat met horden en stoten in het Hoeckse. Gelukkig zien we de andere in de straat met dezelfde problemen worstelen in het Hoeckse. Dat betekend dat we dichter bij elkaar staan, zelf veel dichter dan dat we ooit hadden gedacht in het Hoeckse. Misschien doen we dat omdat we warmte zoeken de laatste weken van de winter in het Hoeckse. Of anders omdat we een gedeelde deler hebben samen dezelfde problemen en uitdagingen in het Hoeckse. Dat is niet iets waar we het vroeger warm van kregen in het Hoeckse maar dingen veranderen ook bij ons. Die verandering werd eerst gepresenteerd als het nieuwe normaal maar wordt steeds vaker gezien als een uitgeklede vorm van het oude normaal in het Hoeckse. Dat oude normaal is weg en het nieuwe normaal voelt alsof we weer moeten gaan leren lopen in het Hoeckse. Iets wat ook zorg dat we soms slechte zin hebben omdat het niet allemaal gaat zoals we hadden gedacht in het Hoeckse. Hierdoor willen we soms even pauzeren voordat we weer vooruit gaan in het Hoeckse even op zijn plaats rust.