Hoeckse zondag
Begon vanmorgen met condens op de ramen alsof er mist in de slaapkamer stond maar veroorzaakt door de super snelle afkoeling van vannacht. Maar niets wat een half uurtje luchten zou kunnen verhelpen dacht ik nog vanuit mijn warme woonkamer. Eenmaal buiten was ik een andere gedachte toegedaan die alles leek te overheersen. Want wat was het koud buiten maar toen het zonnetje eenmaal scheen viel deze lagere temperatuur wel mee want het zonnetje deed erg zijn best om er toch nog een extra nazomer dag van te maken in het Hoeckse. En in de zon leek het wel even of ik op een Spaanse Costa was beland. Maar daarvoor moest ik de ogen wel even sluiten om me niet op andere gedachten te laten brengen. Niet dat ik het zonnetje in het Hoeckse niet kon waarderen, toch hoop je bij een warme zonnegloed een bepaald beeld voor je te zien. En met de goed aangeklede mensen die mijn raam voorbij kwamen lopen was dat beeld verre weg van een ideaal beeld. Wel was de parade van wandelaars in een dikke jas en handenschoenen op weg naar de polder om een frisse neus te halen. Nu had ik dat al gedaan toen ik vanmorgen vroeg mijn neus buiten de deur had gestoken en geschrokken weer naar binnen was gelopen. En de zemelap maar op gezocht had om de condens van de ramen te verwijderen. Wat me wel op viel tijden het zemen was de hoeveelheid water dat je dan met de zemelap van het raam af weet te halen. Na een klein half uurtje was de klus geklaard en kon ik weer gewoon naar buiten kijken. Om te genieten van het zonnetje dat inmiddels al door het voorraam in de kamer scheen. Soms voelde ik me als een kip op het spit zo warm voelde de zon aan op de huid achter het glas.