Hoeckse zaterdag
Is weer een dag waarop we veel dingen in een korte tijd moeten doen en dat betekend renen en vliegen in het Hoeckse. Een zware taak die we het beste kunnen vergelijken met een endurance training op onze vrije dag in het Hoeckse. Iets wat vanuit de overheid wordt gepromoot omdat we steeds minder bewegen in ons dagelijks leven in het Hoeckse. Met als resultaat de beweegminuut die ons moet leren bewegen tijdens onze werkdag in het Hoeckse. Alleen moeten we daarvoor wel ruimte zien te vinden in ons drukke werkschema in het Hoeckse. Iets wat in het weekeinde geen probleem zou moeten zijn in het Hoeckse maar dat is een utopie. Want net als onze doordeweekse dagen is ook ons weekeinde op de minute gepland in het Hoeckse. Wat betekend dat we dingen doen volgens een vast patroon, schema waar we niet vanaf wijken in het Hoeckse. Waarbij elke verstoring zorgt voor stress omdat het de planning zou kunnen verstoren in het Hoeckse. Al begrijp ik nog niet hoe het zover is gekomen in het Hoeckse dat we ons weekeinde plannen tot op de minuut. In plaats dat we gewoon de dingen laten gebeuren al ze gebeuren op onze vrije dagen in het Hoeckse. Blijkbaar hebben we onderweg de vrijheid om onze vrije dag zelf in te delen, verloren aan het effectief winkelen op de eerste dag van ons weekeinde in het Hoeckse. En als met zoveel dingen lijken we ons daar geen zorgen over te maken omdat het een vast onderdeel is van ons weekeinde in het Hoeckse. En we eigenlijk geen directe aanleidingen zien om dingen anders in te richten op onze vrije dag in het Hoeckse. Waardoor dingen blijven zoals ze zijn en we niet graag dingen veranderen omdat ze vertrouwd zijn in het Hoeckse. En dus niets is zoals het lijkt in het Hoeckse en dingen gebeuren met een reden ook al weten we dat niet altijd.