Hoeckse maandag
Op deze Hoeckse maandag is niet alles goud wat in de zon blinkt maar soms kun je nu eenmaal de glans niet weerstaan. En dan wordt je verblind door je eigen hersenspinsels die je een rad voor ogen te lijken te draaien. Daardoor zie je dingen die anders alle alarm bellen zouden doen afgaan niet en ga je ervoor. Zonder er eigenlijk goed over na te denken, het is net of je buiten jezelf bent getreden en dingen niet meer overziet. Eigenlijk iets wat je meestal pas ervaart als je, je echt te buiten bent gegaan aan grote hoeveelheden aan sterke drank. Zoiets wat normaal is voorbehouden aan een avondje stappen op een schuurfeest in het Hoeckse. Want al zijn er steeds meer schuurfeesten in het Hoeckse de echte goede zijn op een hand te tellen. En dat is maar goed ook anders zou het halve inwonertal van het Hoeckse constant in een delirium verkeren. Wat misschien het leven in het Hoeckse iets dragelijker zou maken. Maar je kan nu eenmaal niet je hele leven met een roze bril op lopen. Al heeft het er in het Hoeckse soms wel veel van weg dat er in de besturen van de kernen zo naar hun inwoners wordt gekeken. Dat zou wel kunnen verklaren waarom er soms beslissingen worden genomen die bij de inwoners grote vraagtekens oproepen. Maar toch nog geen reden om eens beter te gaan kijken naar het wel en wee op het gemeente huis. Een van de meest gesloten vestingen van het Hoeckse tot op dit moment. Kon je vroeger nog wel eens een rondje gemeentehuis doen tegenwoordig wordt je in een wachtruimte met een balie gevangen gehouden. Ja zelfs in het Hoeckse, is je bestuurder zover van je af dat je ze alleen een keer per vier jaar op een poster ziet staan. Maar in levende lijven lijkt een ontmoeting net zo zeldzaam als het winnen van de loterij.