Hoeckse woensdag
En voor we het wisten zaten we alweer midden in de week in het Hoeckse waar alle dagen voorbij lijken te vliegen. Of dit nu komt door het vluchtige leven waar we de afgelopen jaren zijn ingerold in het Hoeckse. Dat is een vraag die we niet simpel kunnen beantwoorden was dat maar zo in het Hoeckse. Als we nu gewoon de antwoorden hadden op alle vragen die ons voor de voeten zouden komen. Dan zouden we alles waarschijnlijk in een paar versnellingen lager doen omdat we dan de consequenties van ons handelen vooraf kennen in het Hoeckse. Dat zou dus een stuk van onze nieuw opgebouwde haastige manier van leven weer weg laten glijden. Niets meer hoeft dan alles mag en kan worden gedaan na er eerst over te hebben nagedacht. We zouden daarmee zoveel vrijdag terug winnen en het weidse weer echt kunnen ervaren. En niet meer gepropt in de 25 dagen per jaar dat we uit de werkstress kunnen stappen. Of we dan ook minder efficiënt zouden werken in het Heckse is dan nog wel de vraag waarop nu nog geen antwoord is. Echter of we door dit geluk ook dezelfde beloning kunnen behouden lijkt vooraf al een utopie. Immers de grenzen tussen wat kan en wat wenselijk is zijn de laatste jaren al menig keer opgerekt. Alsof er steeds meer kon worden gehaald uit de uren die je op een dag productief kon zijn. Terwijl de beloning achterbleef immers het paste allemaal net in de afgesproken tijdsloten dus van extra beloning was geen sprake. Dat er op deze manier in het Hoeckse roofbouw werd gepleegd op het beschikbaar potentieel was, is iets wat niet weer meegenomen. Immers de poel waaruit gevist kon worden liep bijna over en van overvloed komt nu eenmaal verspilling. Waardoor het Hoeckse op een zekere manier in een paar jaar in geïndustrialiseerd.