Hoeckse dinsdag
En dan is het weer zover dat we uit bed mogen om naar het werk te gaan in het Hoeckse dus even gauw douchen en ontbijten. Om de tocht door het Hoeckse aan te vangen en duimen dat er niets is gebeurt vandaag waardoor we in de rij mogen aansluiten. Eenmaal in de auto de radio aan om te kijken of er nog mededelingen zijn omtrent de wegen in en om het Hoeckse. Gelukkig lijkt dit vandaag niet het geval en kunnen we door de motregen naar ons werk. En ondanks het wat druilerige weer schiet het best op vandaag zo zijn we zelfs te vroeg. Maar goed dat dit niet elke dag zo is en we normaal gewoon op tijd zijn. Want eenmaal te vroeg gaat men in het Hoeckse er al gauw vanuit dat je voortaan altijd zo vroeg bent. En omdat we nu eenmaal niet worden betaald om te vroeg te komen mogen we op de dagen dat we vroeger zijn niet eerder weg. Ook wel het jojo gedrag genoemt omdat mensen dan niet weten wanneer je er nu wel of niet bent in het Hoeckse. Maar dat jojo gedraag hoort eigenlijk bij het Hoeckse als slagroom bij appelgebak en aardappels bij groenten. En toch wordt iets dat jarenlang zorgde dat mensen nog een keertje terug kwammen nu ineens gezien als niet netjes. Net nu de polderwegen vol met moddersporen ligt van de laatste werkzaamheden op het land. Komen mensen met het verhaal dat het niet netjes is om mensen te laten wachten en geen zekerheid te geven dat je er altijd bent. Of dit nu komt omdat we nu eenmaal allemaal bereikbaar moeten zijn blijft een raadsel. Maar een ding is zeker het beperkt de vrijheid die we altijd hadden in het Hoeckse. Alsof je uit het weidse zegt dat het alleen nog maar in een kader mag zijn en niet daarbuiten mag komen.