Hoeckse dinsdag
Is dan eindelijk weer een dag met een temperatuur die doet denken aan een laatste winterdag in het Hoeckse. En dat terwijl we eigenlijk al in de lente zouden moeten zit een maar het gras is geel in plaats van groen en de koeien zouden zelf niet naar buiten willen. Zou het Hoeckse dan toch onder invloed van de Russen zijn gekomen nu de koude ook uit Siberië lijkt te komen. We zijn tenslotte een van de weinige eilanden die strak weer een directe verbinding met zee hebben. Als de haringvlietsluizen tenminste nog open te krijgen zijn na jaren van afsluiting van het Hollandsdiep. Nu moeten we natuurlijk niet gelijk vrezen dat ons eiland nu open ligt voor aanvullen vanaf de Zeezijde. Eerst moeten ze dan wel langs tiengemeten zien te omen door het zwarte gat wat al menig schipper of kaptein heeft weten te overvallen. Niet dat er daarmee een dreiging van buiten is afgewend maar de sluizen op een kiertje bieden nog niet genoeg ruimte voor een aanvalsvloot. Zelf niet als straks de Brexit is afgerond en het Verenigt Koninkrijk weer de vijand zou kunnen zijn. Al hadden die daarbij vroeger wel de heerschappij over het eiland tiengemeten maar dat is inmiddels alweer lang geleden. Maar wat te doen als er vanaf de zee een vreemde mogendheid het Hoeckse zou willen binnen vallen. We hebben niet zoals veel zeegaande dorpen en steden geen rede van het Hoeckse dan moeten we naar Goede rede of Helevoetssluis. Op een moment als dit vraag je, je af waarom we in het Hoeckse geen zeevaarders waren. En of er ooit sprake is geweest van een maritieme industrie in het Hoeckse een eiland in en rond het water. Het Hoeckse heeft namelijk een zoet achterland en een directe verbinding met zoutwater. En toch missen we de verhalen van bekende Hoeckse zeehelden en hun matrozen die de wereld zeeën bevaren.