Hoeckse dinsdag
Vandaag is zo koud dat je bijna zou denken dat we in de herfst zitten in het Hoeckse en iedere keer als ik de gordijnen open doe verbaas ik me. Want bij deze temperatuur zou je toch ook een beetje nachtvorst verwachten en ijs op het raam. Echter tot op heden blijft het bij koude nachten en nog geen nachtvorst maar of we het gaan reden zonder nacht vorst voor het einde van de week blijf de vraag. Eentje die we liever niet stellen maar eentje die in ons achterhoofd blijft voor spoken omdat we er niet zeker over zijn. Gelukkig loopt de zon aan het einde van de morgen binnen en onze zorgen in het Hoeckse even weg en gloort er hoop aan de horizon. Ook al weten we beter omdat een zwaluw nu eenmaal geen zomer maakt en dus alle mogelijkheden open staan. Terwijl we al lekker worden gemaakt met een zon overgoten weekeinde waarin we ook Bevrijdingsdag vieren in het Hoeckse. Maar natuurlijk herdenken we ook in het Hoeckse op vrijdag leggen we bloemen bij de verschillende monumenten in het Hoecke. Waar meer bomen zijn gevallen dan in Rotterdam echter hebben deze in het weidse minder schade toe gebracht. Waardoor de nadruk van alle herdenking uitgaat naar dingen die buiten het Hoeckse plaats vonden. Gelukkig kunnen we zelf wel herdenken en stilstaan bij de dingen die ons in het Hoeckse overkwamen. En hebben we via overlevering allemaal wel een verhaal wat hiervan getuigen was. Waardoor de verhalen en vertellingen en gezicht krijgen en we dingen in perspectief kunnen plaatsen. Want soms zijn dingen onwerkelijk als de jaren verstrijken en lijken verhalen ver van ons te staan. Maar in alles blijkt dat we in het Hoeckse best wel ons deel hebben gehad in de oorlog. En deze last hebben gedragen zonder hierover veel woorden vuil te maken en zo hebben we als inwoners van het Hoeckse deze jaren tocht weer doorstaan.