Hoeckse dinsdag
Wakker worden met de zon op het slaapkamer betekend dat het een mooie dag wordt in het Hoeckse. Echter in eerste instantie slaat de schrik toe omdat je denk dat je, je verslapen hebt omdat de zon al op je raam staat op een werkdag. Vanochtend daarentegen bleek de zon gewoon vroeg te zijn en had ik me dus niet verslapen. En kon zelfs met enig gemak alle rituelen afwerken om daarna op weg te gaan naar kantoor voor alweer de tweede werkdag deze week. Door het mooie weer was zelf de rit door het weidse van het Hoeckse aangenaam te noemen. En ondanks het vroege tijdstip was ik niet de enige op de polderwegen die soms meer mensen op twee wielen had, dan auto’s op vier wielen. Maar goed dat je soms best kan genieten van de berijdsters van de tweewielers blijkt als het oponthoud niet als vervelend wordt gezien. Waardoor het ritje door het Hoeckse wel iets langer duurt maar een genot is voor het oog. Omdat je het Hoeckse op zulke dagen anders ziet dan normaal en zeker anders dan mensen die niet dezelfde route volgen. Deze momenten zouden beschreven kunnen worden als gelukt momenten maar zijn eigenlijk gewoon een onderdeel van een doordeweekse dag in het Hoeckse. Waar alles gewoon lijkt door te groeien en bloeien zonder dat we daar veel bemoeienis mee hebben. Niet dat we veel invloed hebben op wat er op de polderwegen fietst op een vroege morgen in het Hoeckse. En eigenlijk wil daar ook niet te lang bij stil staan omdat je dan te veel uit het oog verliest in het Hoeckse. Waardoor je de aansluiting bij de groep mist en andere je plekje in de rij hebben ingenomen. Gelukkig zijn er ook in het Hoeckse vele wegen die naar Rome leiden en het aanbod daardoor groter is dan de vraag.