Hoeckse dinsdag
En vandaag heb ik het idee dat ik het Hoeckse ook zou kunnen haten en ergens anders ook wortels zou kunnen maken. Was het alleen maar omdat ik wakker wordt met regen op mijn slaapkamerraam in een bijna donker Hoeckse. Waar het ondanks alles wel weer gewoon een werkdag is een dag waarop ik de dingen doe die van mij worden verwacht. Ook al zou ik wel eens dingen anders willen doen, doe ik de dingen die van me verwacht worden. En ondanks dat ik niet kon kiezen waar ik ter wereld kwam ben ik geboren in het weidse. En heb ik mijn eerste jaren van mijn leven kunnen ervaren wat vrijheid was voordat ik dit moest opgeven voor het keurslijf. Het keurslijf wat nu eenmaal lijkt te horen bij het leven als een werknemer in een bedrijf groot of klein. Of dat het opgeven van alle vrijheid in het weidse een goede keuze was weet ik pas op het moment dat ik stop met werken. En dat moment lijkt steeds verder weg en soms bijna onbereikbaar ver in het weidse van het Hoeckse. Wat me doet denken of dat ik niet eerder wat moet gaan doen met de wetenschap dat er ook vrijheid is in het Hoeckse. En dat deze vrijheid voor een ieder te pakken is ook al heeft dat soms consequenties in het Hoeckse. Maar niets zou ons moeten weerhouden om ons vrij te voelen in het weidse van het Hoeckse. Waar dan ook blijkt dat vrijheid ook in het hoeckse een prijs heeft en betekend dat sommige dingen ander moeten worden ingericht. Echter wat hebben we nu eigenlijk echt nodig om echte vrijheid te ervaren in het Hoeckse. Zouden we niet met niets ook kunnen ervaren wat echte vrijheid is in het weidse van het Hoeckse. Vrijheid is voor ons alle dus een grijpbaar begrip als we bereid zijn daar ook dingen voor op te geven in het Hoeckse.