Hoeckse dinsdag
Is wakker worden in een landschap zonder sneeuw na code geel in het Hoeckse vanmorgen terwijl zo hoopten op sneeuw deze morgen. Maar nee het Hoeckse is nog gewoon net zo grijs als het gisteren avond was als we naar buiten kijken. Dus onder de douche, ontbijt en krant en dan in de auto die we niet hoeven te krabben deze morgen in het Hoeckse. En onderweg zijn we op de radio wordt aangegeven dat de sneeuw overzee het land is binnen gekomen. Hoe lang zou het nu nog duren voor alles wit is in het Hoeckse en zal de sneeuw blijven liggen. Ook als de klok negen en tien uur slaat lijkt het nog niet op sneeuw maar net over tienen is het dan zo ver. In korte tijd kleurt het Hoeckse wit en denken we aan hoe we hier doorheen gaan komen aan het einde van de middag. Maar eerst hebben we nog een paar uur te gaan en beland de eerste sneeuwbal van een collega op het raam achter me. Het is lunch pauze en andere denken dat ik het warme kantoor ga verruilen van de koude van buiten in het weidse. Om dit idee kracht bij te zetten vliegen de sneeuwballen in een waar saldo op het raam achter me. Terwijl ik stoïcijns naar mijn scherm blijf turen om maar niet toe te geven aan deze verleiding in het Hoeckse. Waar ik ook graag een sneeuwbal zou willen laten belanden op een persoon die daarvoor op mijn lijstje staat. Maar hebben we vroeger niet gehoord dat we in zulke gevallen de andere wang moeten toe keren in het Hoeckse. Na enig aandringen kan ook ik de verleiding niet meer weerstaan en weet ik me te handhaven in de sneeuwballen regen. Die na enige tijd zelfs niet meer alleen op mij lijkt te zijn gericht in het Hoeckse.