Hoeckse dinsdag
Is een dag van extremen in het Hoeckse waar we van de zon richting de regen zullen gaan in een dag welke we afsluiten met een donderklap. En dat alles zou er voor moeten zorgen dat we in een keer van ons zomer complex zijn in het Hoeckse. Waar we nog steeds veel moeite hebben met de laatste uurtje van de middag in het Hoeckse. Omdat we elke morgen toch weer een uurtje eerder opstaan wat dus toch in je gestel zitten. Maar het weidse van het Hoeckse maakt veel goed en zorgt ervoor dat we elke ochtend toch weer naast ons bed staan. Iets wat tegen onze natuur ingaat maar wat zorgt voor de nodige ontwikkeling in een mensen leven. Maar is er wel sprake van ontwikkeling als we tegelijkertijd ook aftakkelen tijdens dat zelfde werk. Het Hoeckse mag er dan al eeuwen zijn onze tijd in het weidse is beperkt en meestal geen eeuw lang. Wat de vraag doet reizen wanneer het beste tijdstip is om ter wereld te komen. En is het nog wel fair om iemand op een wereld te zetten als zijn tijd daar eigenlijk te kort is. Het Hoeckse heeft ons veel geleerd en laat ons de vrijheid ons onder te dompelen in het niets. Maar toch zijn we bereid het niets in te ruilen voor iets waarover we later dan weer spijt hebben. De grote der aarde hebben dit allemaal ook in hun leven ervaren maar konden er ook niet meer naar terug. Het weidse geeft ons de vrijheid die op andere plaatsen soms geheel ontbreekt maar floreert in het Hoeckse. Zouden we dan deze vrijheid moeten omarmen en de hectiek van het leven buiten het Hoeckse achter ons moeten laten. Of gaan we voor de verleidingen die er voor zorgen dat we de vrijheid opgeven voor gewin. En begrip wat eeuwen ver van het Hoeckse afstond omdat de groei betekende dat er een nieuwe dijk moest worden gelegd.