Hoeckse dinsdag
Is vroeg opstaan in het Hoeckse om weer ons vaste ritueel af te draaien alsof we aan een lopende band staan. Moet goed dat we s ’morgens niet op ons best zijn en eigenlijk aan alles lak hebben wat zich om ons heen afspeelt. Zo hebben we ons zelf beschermt tegen te veel negativiteit aan het begin van de dag in het Hoeckse. Waar de dag weer eens goed van start gaat omdat we nu eenmaal nog maar vier dagen hebben te gaan. Zo is er altijd wel een positieve wending aan de dag te geven en kunnen we het op mindere momenten volhouden. Iets minder is dan het oponthoud wat we dan weer bij de reedijk ervaren. Schijnbaar is er ergens op de rijksweg vertraging ontstaan waardoor anderen hebben besloten de weg door het Hoeckse te laten lopen. Daardoor lopen we iets vertraging op maar niet zoveel vertraging dat we hierdoor te laat komen in het Hoeckse. Waardoor de tweede dag van de week gewoon weer als normaal kan worden ervaren in het Hoeckse. Waar we ons op maken voor de Europese verkiezingen die het Hoeckse zoveel goeds kunnen brengen. Zoals goedkope arbeidskrachten die onze jonge dames uit de fruitboomgaarden verdringen. En het uitzicht op de polder wegen in de zomer doen vergrijzen en versomberen. Herinneringen aan vervlogen tijden houden ons op de voet en zorgen voor wat warmte. En zo lijken we langzaam maar zeker te veranderen in een Oostblok staat zonder veel opsmuk tijdens de zomer dagen. Alsof er een dikke laag stof neerdaalt over het weidse landschap van het Hoeckse. Waarbij de kleur van ons leven langzaam verdwijnt in de eenvormigheid van de staat. En toch willen we ons niet laten onderdrukken en vangen in deze kleurloosheid in het Hoeckse. Want de herinneringen aan beter tijden houden ons vuur brandend waardoor het onmogelijk is het Hoeckse lang in bedwang te houden.