Hoeckse dinsdag
Vandaag werd het eens te meer duidelijk dat in het Hoeckse niets is wat het lijkt, het was of iedereen nog voor het einde van het jaar nog een stapje op de ladder wilde maken. En dat nadat ik gisteren nog een goede indruk had achter te laten door te vroeg op mijn werk te verschijnen. Ging alles vanmorgen juist de andere kant op en leek er geen mogelijkheid te zijn om de indruk van gisteren te bezegelen. Door vandaag weer eens op tijd te arriveren maar nee de rijen stonden dik voor de stoplichten van de Reedijk. En een ritje van 10 minuten duurde vanmorgen dan toch minimaal 30 minuten. Waardoor Ik met geen mogelijkheid meer een positief resultaat zag en me reeds bij een mindere dag had neergelegd. Maar alsof er toch iemand was die mijn troebelingen had gade geslagen. Kwam ik vanmorgen als tweede aan op kantoor ruim een kwartiertje later als gisteren maar dan weer een half uur eerder als de Baas die onderweg was opgehouden. En daar toch zorgde dat mijn positieve indruk van gisteren werd bevestigd. Ik ga me nu opmaken voor een extra trede op de ladder van mijn succes. Met dien te verstane dat ik niet zeker weet of de hoogte vrees er niet voor gaat zorgen dat ik de huidige trede toch prettiger vindt. Lijkt het toch het overwegen waard om vanaf morgen toch maar weer de rest van de week te laat op mijn werk te komen. Omdat het stijgingspercentage toch te hoog is voor een Hoeckse werknemer die het tot de stad heeft geschopt. Maar daarvan iedere ochtend weer spijt heeft als hij trouw in de rij richting de Reedijk staat. En in de avond in de tegengestelde richting dezelfde problemen ondervind. Inmiddels is het zowel in de ochtend als in de avond reeds een donkere boel als ik weer in het Hoeckse ben beland.