Hoeckse dinsdag
Is wakker worden met het idee dat het weekeind is in het Hoecke terwijl het gisteren maandag was en het vandaag geen weekeinde kan zijn. Drie maanden niet naar het werk kunnen blijkt toch rare dingen met je te doen in het Hoeckse. En dan te bedenken dat we vroeger dromen van lang thuis werken en niet meer naar het werk hoeven. Nu het dan eindelijk zover is willen we eigenlijk niets van dat alles in het Hoeckse en zouden we het liefst buitenhuis verkeren. Alles om aan de sleur te ontsnappen en niet weer thuis aan de tafel te moeten werken op werkdagen. Die werkdagen bestaan eigenlijk niet meer omdat we constant bezig zijn met dezelfde dingen in het Hoeckse. Waardoor het werk gewoon een onderdeel van de dagelijkse routine is geworden in het Hoeckse. En omdat we hele dagen in huis zijn zien we eigenlijk niemand meer behalve de directe buren in het Hoeckse. Die ook thuis werken op een na die een cruciaal beroep schijnt te hebben al verteld die daar weinig over in het Hoeckse. Elke morgen vroeg vertrek de brave man richting zijn werk om s ’middags weer terug te komen in het Hoeckse. Altijd op dezelfde tijd heen en bijna de dezelfde tijd weer terug in het Hoeckse, waar hij elke avond thuis lijkt te zijn. Alleen de nieuwe auto die er elke drie jaar weer op een dag is lijkt dit patroon te breken in het Hoeckse. Waar de meeste van ons het eigenberoep ook wel als cruciaal ervaren maar waar anderen anders over denken in het Hoeckse. Terwijl er als niet wordt gewerkt in het Hoeckse landelijke te korten zouden kunnen ontstaan die voor een ieder merkbaar zijn. En toch is dit geen reden om onze beroepen te zien als cruciaal in het Hoeckse waardoor er verwacht wordt dat we thuis werken.