Hoeckse dinsdag
Is me bijna verslapen op de tweede werkdag van deze week in het Hoeckse die na de aanslag op mijn gezondheid van gisteren weer is begonnen. Of ik op deze manier de volgende week nog kan halen in het Hoeckse is een openvraag die ik nu niet kan beantwoorden. Omdat ik niet eens weet of de vermoeidheid mij toestaat om het avond eten te halen in het Hoeckse. En dan te bedenken dat ik nog maar net naast mijn bed sta en de dag nog best lang gaat duren in het Hoeckse. Datzelfde Hoeckse ziet er dan wel weer vredig uit als ik van binnen naar buiten kijk de polder in. Een polder die op een paar verdwaalde dieren na helemaal leeg lijkt te zijn en mistig in het Hoeckse. Maar goed dat ik nergens heen hoef vandaag en gewoon thuis mijn energie kwijt kan aan andere dingen in het Hoeckse. En dan te bedenken dat we misschien nog wel veel langer dan we ooit konden denken in deze situatie blijven hangen in het Hoeckse. Bijna waren we overtuigd dat we het volgende jaar weer zouden terugkeren naar een soort normaal in het Hoeckse. Maar alles is helemaal anders verlopen en nu moeten we rekening houden met strengere maatregelen in het Hoeckse. De vrijheid waar we zo naar hebben kunnen verlangen lijken verder weg dan we ooit hadden gedacht in het Hoeckse. Daarbij hebben we niet eens de kans gehad om zelf de bruggen achter ons te verbranden in het Hoeckse. Alles leek en lijkt vooraf reeds te zijn bepaald door anderen waardoor we worden geleefd in het Hoeckse. En als we een poging doen om dit alles te doorbreken, breken niet veel later nieuwe maatregelen ons weer op in het Hoeckse. Van vrijheid geen sprake meer we lijken een gevangenen te worden in onze eigen huizen in het Hoeckse.