Hoeckse dinsdag
En we worden bijna uit bed geblazen deze vroege morgen in het Hoeckse dit belooft wat voor de rest van de dag. We waren er al een beetje op ingesteld na een onrustige nacht in het Hoeckse al hoopte we dat het vanmorgen over was. Helaas was dat niet zo en moesten we ons berusten in ons lot voor vandaag in het Hoeckse. Waar we tijdens het thuiswerken ons soms afvroegen of de schutting deze windvlaag zou overleven in het Hoeckse. Zeker als we deze zien bewegen van voor naar achter en heen en terug in het Hoeckse. Ook lijken alle losse dingen in de tuin een speeltje van de wind die door de tuin vrij spel lijkt te hebben in het Hoeckse. Wat soms zorgt voor een beetje jalousie in deze pandemie met het nieuwe normaal in het Hoeckse. Daarbij zijn we al gouw vergeten waar we mee bezig waren voor we werden afgeleid door de wind in het Hoeckse. Het Hoeckse wat niet lijkt te buigen en fier rechtop lijkt te blijven staan in de strijd met de wind. Een strijd die het niet kan winnen alleen weerstaan totdat het bijna niet meer te doen is in het Hoeckse. Waar in het weidse de kracht van de wind alleen maar lijkt toe te nemen tot storm kracht in het Hoeckse. En toch blijft de schade beperkt omdat de bomen langs de dijken nog niet volledig in blad staan in het Hoeckse. Wat tussen alle tinten grijs ook sporen van jong groen laat zien aan wie het wil zien in het Hoeckse. Op zulke momenten prijs je jezelf gelukkig met het feit dat je een onderdeel bent van dit grotere geheel in het Hoeckse. Ook als is het slecht een heel kleine stukje in de onmetelijk weidsheid die je ervaart in de polders van het Hoeckse.