Hoeckse dinsdag
Is alweer een grijze dag in het Hoeckse waar we inmiddels weer lijken te wennen aan lagere temperaturen. En dan te bedenken dat we dachten dat we op vakantie moesten om het echt warm te krijgen in het Hoeckse. Inmiddels weten we wel beter en lijken we spijt te hebben van onze smeekbedes in het Hoeckse. Daarbij hadden we weinig tot geen idee van wat maat houden is en en leek het alle maal steeds warmer en droger te mogen in het Hoeckse. Inmiddels weten we dat alleen heel droog en warm weer ook problemen met zich meebrengt in het Hoeckse. Dus lijken we genuanceerder in onze wensen en verlangens voor wat betreft het weer in het Hoeckse. Daarbuiten lijken we niets te hebben geleerd en lijkt overvragen de Trent die we volgen in het Hoeckse. Dat w dat niet heel lang gaan vol houden lijken we voor lief te nemen in het Hoeckse en daar kunnen we mee leven. Leven wat in het nieuwe normaal meer overleven lijkt te zijn geworden is precies wat we doen in het Hoeckse. Waar het besef dat dingen wel radicaal zijn verandert nu een beetje begint in te delen in dat Hoeckse wonen we. Recreëren we in de vele vormen van recreëren die mogelijk zijn in het Hoeckse en denken we aan vroeger. Vroeger hoeven daarbij niet eens ver vervlogen tijden te zijn kan zo vers zijn als gisteren in het Hoeckse. We mijmeren zo een beetje door de dag heen in de hoop een geluksmomentje vast te kunnen grijpen in het Hoeckse. En als we er dan eentje te pakken hebben delen we dat alleen met onszelf om niets te verliezen in het Hoeckse. Waarbij we dus liegen en bedriegen om te zorgen dat we de eerste blijven en geen millimeter wijken in het Hoeckse. We staan dus ons mannetje en veroveren zo iets terug wat ons was ontnomen in het Hoeckse.