Hoeckse dinsdag
Is weer een mooie dag in het Hoeckse waar we nog niet over het weekeinde heen zijn en moeite hebben om op gang te komen. Daarom zouden we het liefst in bed blijven liggen totdat het niet langer meer kan in het Hoeckse. Of we dat ook vol gaan houden is nog maar de vraag en dat is misschien ook onze redding in het Hoeckse. Want ondanks alles moet er gewerkt worden en ook al is dat niet meer toereikend in het Hoeckse we zijn plichtgetrouw. Dat betekend dat we aan de gang gaan en er het beste van proberen te maken in het Hoeckse. Ook al hebben we inmiddels ook de noodzaak van ander werk onder ogen moeten zien in het Hoeckse. Dat betekend dat we serieus nadenken over een baantje naast onze baan om de eindjes aan elkaar te knopen in het Hoeckse. Nog geen tien jaar geleden dachten we dat dit nooit in het Hoeckse zo zou gebeuren alleen in een ver buitenland. Een buitenland waar we vanuit het Hoeckse studiereizen naartoe maakten om te kijken hoe het daar was. Veel boeren wilde met eigen ogen zien wat hun was verteld door vertegenwoordigers uit die landen buiten het Hoeckse. Hele grote bedrijven met weidse landschappen die zouden lijken op de weidsheid van het Hoeckse. Geen buren die klaagde over stank of andere overlast en plek genoeg om uit te bereiden anders dan in het Hoeckse. En toch kwam iedereen weer naar huis zonder er een bedrijf te hebben gekocht daar buiten het Hoeckse. Wel waren er inwoners van het Hoeckse die opeens moeite hadden met de uitspraak van onze taal. Ze wisten het juiste woord niet meer te vinden en spraken met een zwaar buitenlandsaccent in het Hoeckse. Alsof ze jaren weg waren geweest in plaats van de weken die het in het echt waren geweest buiten het Hoeckse.