Hoeckse dinsdag
En ondanks dat we weer naar het werk moeten lijken we te berusten in dit feit om dat het onvermijdelijk is in het Hoeckse. Want het werken is net als in vroegere tijden een must en niet iets wat we vrijwillig doen in het Hoeckse. Omdat als er niet gewerkt word er ook geen geld is voor onze vaste lasten die we betalen in het Hoeckse. Betalen we ze niet meer dan zijn de consequenties dat er een kans is dat we alles kwijt raken in het Hoeckse. Waarna we zijn aangewezen op de gemeente en de ambtenaren die over ons lot beslissen in het Hoeckse. Dat dit niet altijd een toegevoegde waarde heeft is iets waar we al gauw achter zouden komen in het Hoeckse. Zeker als we de rest van ons leven onder een vergrootglas door moeten brengen in het Hoeckse en alles moeten verantwoorden. Zo kunnen we niet zomaar weg en moeten we alles maar dan ook werkelijk alles opgeven bij de gemeente in het Hoeckse. Als we iets krijgen, verkopen of winnen dan moeten we dat melden aan de verantwoordelijke ambtenaar in het Hoeckse. Hierdoor blijven we in een visuele cirkel die we niet kunnen doorbreken waardoor we stilstaan in het Hoeckse. We lijken niet meer te wegen maar stil te zitten om te wachten totdat we weer wat mogen in het Hoeckse. Maar we mogen niets dus lijken we bevroren en kunnen we geen kant op zonder dit te melden in het Hoeckse. De manier dat er met mensen wordt omgegaan waar het even niet zo goed gaat in het Hoeckse is schreiend. Waarbij we kunnen zeggen dat het wantrouwen tegenover een ander groot erg groot is in het Hoeckse. Hierdoor is de menselijkheid ver te zoeken omdat er te veel wantrouwen is tegenover de ander in het Hoeckse. Niets is meer wat het lijkt en iedereen kan je aanmelden bij de gemeente omdat je iets hebt wat zij niet hebben in het Hoeckse.