Hoeckse dinsdag
Wat doe je op de tweede werkdag anders dan op de eerste werkdag die gisteren was in het Hoeckse eigenlijk niets. Want alle doordeweekse dagen lijken op elkaar en we kunnen eigenlijk geen onderscheid maken in het Hoeckse. Waar er meer dingen zijn die heel veel op elkaar lijken en geen een Cellige tweeling zijn in het Hoeckse. Bijvoorbeeld een klavertjevier dat eigenlijk altijd hetzelfde eruit ziet als we het vinden en plukken in het Hoeckse. En ook al brengt het klavertjevier niet altijd geluk maar dat hopen we wel als we het vinden in het Hoeckse. Want een keertje gewoon geluk hebben ook al is het maar een keer zou wel leuk zijn in het Hoeckse. Waar we ook soms denken dat het geluk niet aan onze zijde staat en ons overslaat in het Hoeckse. Ook al weten we maar al tegoed dat we het geluk niet af te dwingen is en ons ten dele moet vallen in het Hoeckse. Alleen hebben we meestal niet het geduld om te wachten op dat moment van klein geluk in het Hoeckse. Hierdoor missen we soms één geluksmoment dat zich voor ons openbaart in het Hoeckse als we het passeren. Alleen weten we niet dat we eraan voorbij gaan in het Hoeckse omdat we te gehaast leven zo er bij stil te staat. Zo kunnen we wandelen of fietsen in het Hoeckse zonder even stil te staan bij onze omgeving. Die omgeving verandert ook nog constant door wind, water en de getijden in het Hoeckse en dat soms zonder dat we het merken. We lijken dus onderdeel te zijn van een ecosysteem dat zich niet op ons richt in het Hoeckse en groei en bloeid. En dat groeien en bloeien kan zelfs zonder dat we daar een hand in hebben in het Hoeckse vandaag de dag. Omdat dingen ook kunnen groeien zonder dat we daar stil bij blijven staan in het Hoeckse.