Hoeckse dinsdag
Verrast me en laat zich van haar zonnige kant zien alsof de dag je omringt met warmte en je een gevoel van huiselijkheid wil geven. En is ook de dag die nogmaals bevestigt dat alles goed komt en goed is en dat is soms moeilijk te begrijpen. Niet dat het vertrouwen in het Hoeckse niet zo is dat ik alles voor zoete koek zo kunnen nemen. Maar omdat ik ook wel eens een andere kijk op dingen wil hebben heb ik besloten niet zomaar in te gaan op verleidingen. Al wordt het me wel eens een verleiding geboden die me wel voor een dilemma stelt. Hoe je dan omgaat met het dilemma kan je beeld op de geboden verleiding behoorlijk veranderen. Je kan dus door een goede omgang met verleidingen beter uit komen zonder dat er wezenlijk iets verandert. Maar aan welke verleidingen sta je dan bloot in het weidse van het Hoeckse zou je dan denken. Want wat zou er in het grote niks kunnen zijn wat je voor een verleiding dan kunnen stellen. De meeste zien het vertrekken uit het Hoeckse als de grote verleiding. Terwijl het blijven in het Hoeckse soms een grotere verleiding is dan het vertrek uit je vertrouwde omgeving. Want als je eenmaal onderdeel bent van het Hoeckse en haar weidsheid zijn de verleidingen het groots. Omdat er dingen op je pad komen die zorgen dat je denkt dat het hier allemaal net even makelijker is. Maar ondertussen ga je steeds meer op in het landschap zonder het te weten. En worden de drang naar meer en beter vervangen door tevredenheid en een volle buik. Dat hierbij geen status, grote auto of huis horen doet je niets omdat je het weidse in je achtertuin hebt. De vraag die hierdoor moet worden gesteld is wordt je door het weidse van het Hoeckse geleefd.